De zomer van 2024 was een echte sportzomer. Na het EK voetbal en de Tour de France stoomde de sporttrein onverminderd door met de Olympische Spelen als hoogtepunt. Alle media stonden er bol van. Terecht of overdreven?
De zomer is een periode waarin het nieuws doorgaans niet tegen de plinten klotst. De komkommertijd brengt ons meestal verhalen over ontsnapte slangen, gekke festivaltradities, BN’ers op vakantie in zwempak of een dag uit het leven van een reuzenpanda. Nu was het sport waar alles voor moest wijken. De talkshows werden al vroeg met grote vakantie gestuurd. De televisie hing voor het merendeel aan het herhaal-infuus. We keken graag en gretig naar sport. Vooral toen eenmaal de medaillespiegel van de Olympische Spelen steeds verder steeg. Gemiddeld trok een sportprestatie ruim 1 miljoen kijkers. Dat is best veel.
Maar laten we het in perspectief plaatsen: het overgrote deel van de Nederlanders keek dus niet. Niet iedereen is namelijk dol op sport. Er bestaan zelfs overtuigde sporthaters. In de kranten – het medium dat nog iets van variatie zou kunnen brengen – was het andere nieuws ook vaak ver te zoeken met het spreekwoordelijk vergrootglas. In de online media was het niet veel anders. Waar was de duiding van de spanningen in Oekraïne, het Verenigd Koninkrijk, Gaza, Libanon en Iran? Deze dagelijkse, vaak angstige realiteit voor miljoenen mensen stond regelmatig in de schaduwzijde van het nieuws.
We kunnen ons afvragen of de media niet een andere verantwoordelijkheid moeten nemen tijdens deze periodes van het massale sportaanbod door gelijktijdig ook andere belangrijke nieuwsverhalen te brengen. Tijd voor een middenweg? Misschien kunnen we experimenteren met speciale nieuwsuren waarin de focus ligt op niet-sportnieuws of kunnen we de nieuwsapps nog verder personaliseren zodat iedereen zelf kan bepalen welk nieuws ze voorgeschoteld krijgen.
Toch, als ik terugkijk op deze sportzomer, moet ik toegeven dat het bijzonder was. De momenten waarop Nederland massaal op de stoelen stond te juichen voor een overwinning of het hoofd schudde bij een gemiste kans. Sport verbindt en maakt ons trots.
Voordat je het weet maakt de zomer plaats voor de herfst en keert het gewone nieuwsleven terug. Alhoewel? De voetbalcompetitie is weer begonnen, de formule 1 draait op volle toeren en de schaatsen komen weer bijna uit het vet. We zitten weer collectief met het bord op schoot Studio Sport te kijken. We blijven ons voeden met brood en spelen. En het gaat erin als koek. Niks mis mee. Zolang we wel blijven zien dat de wereld buiten de lijnen van het speelveld ook doorgaat.
Dick van Gooswilligen is 40 jaar actief op het snijvlak van journalistiek en communicatie.
